Ράμσι Κάμπελ

Ο συνοδός

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ:
- “Ο συνοδός” είναι μία από τις ελάχιστες ιστορίες που έγραψα έχοντας την αίσθηση πως η συγγραφή τους ήταν σημαντικότερη από την κατανόησή τους. Ως συγγραφέας αλλά και ως αναγνώστης της δουλειάς άλλων, έχω την τάση να βρίσκω τα αινίγματα πιο ικανοποιητικά από τις εξηγήσεις. Και ναι, πιστεύω πως αυτή είναι μια ιστορία για τη μεταθανάτια ζωή, όπου ίσως οι φόβοι της παιδικής μας ηλικίας ενεδρεύουν περιμένοντάς μας. Σίγουρα, πάντως, είναι μια ιστορία για την αντίληψη ότι όλοι μας εξακολουθούμε να έχουμε μέσα μας το παιδί που ήμασταν κάποτε, όσο κι αν προσπαθούμε να το κρύβουμε.

Η ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ:
- Η ιστορία πήρε χρόνια να αποκρυσταλλωθεί. Στις 30 Ιουνίου του 1969, είχα μια ιδέα για ένα εγκαταλειμμένο λούνα παρκ στο Νιου Μπράιτον, στην απέναντι μεριά του ποταμού από το Λίβερπουλ, και κράτησα μερικές σημειώσεις. Σ’ αυτό το στάδιο, ο κεντρικός χαρακτήρας είναι “ένα μικρό κορίτσι, που φοβάται γενικά τους ανθρώπους”. Το λούνα παρκ φαίνεται να μισο-λειτουργεί, με “πρόσωπα άσπρα σαν πεπιεσμένο χαρτί σε κάποια ταμεία”. Δυο χρόνια αργότερα, είχα κάποιες σκέψεις για ένα τρενάκι-φάντασμα σ’ ένα λούνα παρκ, τελικά όμως αυτές δεν ενσωματώθηκαν –για την ακρίβεια, τις ανέπτυξα φέτος δημιουργώντας ένα άλλο διήγημα. Μετά, στις 13 Σεπτεμβρίου του 1973, υπάρχει μια σελίδα με σημειώσεις για τον “Συνοδό”, συμπεριλαμβανομένης μιας εκδοχής για την τελική φράση και κάποιες σκέψεις για μια συνάντηση με μια μάντισσα, σκηνή που τελικά δεν χρησιμοποιήθηκε. Στις 14 Σεπτεμβρίου, οι περισσότερες σημειώσεις είναι για την τελευταία διαδρομή του Στόουν με το τρενάκι, και στις επόμενες μέρες υπάρχει ακόμα περισσότερο υλικό, πρέπει όμως να πω ότι πλέον είχα αρχίσει τη συγγραφή. Από το σημείο όπου ο Στόουν ξεκινάει για το εγκαταλειμμένο λούνα παρκ και μετά, ολοκλήρωσα το διήγημα μέσα σε μια μέρα.

Για περισσότερες πληροφορίες: ramseycampbell.com